เริ่มด้วยงานชิ้นแรก เป็นงานเขียนบทพูดบรรยายประกอบสารคดีวิชา Jap conver โดยหัวข้อสารคดีที่กลุ่มของผมทำก็คือ เรื่องกระเป๋็าจาค็อบ กระเป๋านักเรียนทรงสี่เหลี่ยนผืนผ้าทำจากหนังสีดำมีลักษณะแบนๆ ที่เป็นที่นิยมของเด็กวัยรุ่นไทยมาหลายปี โดยจะขอตัดเฉพาะส่วนที่เกี่ยวกับ アスペクト มาให้ดูกันนะครับ
学校までぺちゃんこなジャーコッブを持って行く生徒たちの姿はタイ人には見慣れる→見慣れた光景です。ตอนแรกที่ใช้เป็นรูป る อาจจะเป็นเพราะเห็นว่า テンス ที่ใช้ในประโยคนี้เป็นแบบไม่อดีต เลยทำให้คิดว่าส่วนขยายหน้านามก็ไม่เป็นอดีตด้วย แต่ที่ต้องแก้เป็น た เพราะต้องการสื่อความหมายว่าเป็นภาพที่คุ้นตาคนไทยไปแล้ว
今までジャーコッブはタイの生徒、特に、バンコクにおける生徒たちの生活の一部になりました→なっています。なる เป็นกริยาที่แสดงการเปลี่ยนแปลง ตามหลักแล้วก็สามารถเขียนได้ทั้งรูป た และ ている แต่ที่ถูกแก้ให้เป็นรูป ている ก็เพราะคำว่า 今まで ที่สะท้อนถึงความต่อเนื่องถึงปัจจุบัน สภาพที่ยังเป็นอยู่ในปัจจุบัน จึงควรใช้ ている มากกว่า
昔、ジャーコッブは裕福でかっこいい学生達の象徴だ→だったと分かります。ตอนแรกที่ไม่ทำเป็นอดีตเพราะติด テンス ของประโยคที่ไม่เป็นอดีต แต่ที่ต้องเปลี่ยนเป็น だった ก็เพราะว่ามันเป็นเรื่องในอดีต มีคำว่า 昔 บอกจุดเวลาในอดีตอยู่นั่นเอง
でも、昔のジャーコッブは学生かばんとして使われていて、現在のように紙以外何も入れられないほどぺちゃんこにされたかばんではありません→ではありませんでした。ที่ตอนแรกใช้เป็นรูปไม่อดีต อาจเป็นเพราะสับสนกับคำว่า 現在のように แต่ที่จริงแล้วประธานของประโยคนี้คือ 昔の．．．ดังนั้นจึงควรเปลี่ยนมาใช้รูปอดีต
どうして、現在の学生達はジャーコッブをぺちゃんこにした→してしまったでしょう。เพราะถ้าเปลี่ยนเป็น してしまった จะให้ความรู้สึกว่า ทำไมถึงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ได้ กล่าวคือ แต่เดิมไม่คิดว่ากระเป๋าจาค็อบจะต้องถูกทำให้แบนอย่างนี้ แต่ปัจจุบันมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ซึ่งจะตรงกับสิ่งที่ต้องการสื่อมากกว่า
ジャーコッブは変わらずにタイの学生たちから高い人気を得る→得ている学生鞄です。เนื่องจากเป็นสภาพที่สืบเนื่องมาเรื่อยๆว่า จาค็อบเป็นกระเป๋านักเรียนที่ได้รับความนิยมมาโดยตลอด จึงควรใช้รูป ている มากกว่า
その結果、独身女性は徐々に増え、「生涯未婚者」も増えてきた→増えてきていると思われる。โดยได้รับคอมเม้นท์จากคนญี่ปุ่นดังนี้
「増えてきた」は、これまでのことを言っているだけで、これからのことについては述べないという言い方です。これからのことも言いたいときは、「増えてきている」というのがいいです。
「増えてきた」ใช้พูดเรื่องที่มาถึงตอนนี้ เป็นการพูดที่ไม่กล่าวถึงเรื่องต่อจากนี้ (อนาคต) เวลาที่อยากจะพูดเรื่องต่อจากนี้ด้วย ก็น่าจะใช้ 「増えてきている」
ก็ถือว่าเป็นความรู้ใหม่ เนื่องจากปกติเรามักจะใช้คำแสดงการเปลี่ยนแปลงเพิ่ม-ลด โดยมีรูปแบบที่จดจำมาคือ だんだん．．．増えてきた。กับ これからも．．．増えていく。แต่เนื่องจากในบริบทนี้ต้องการสื่อว่ามันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยเ้น้นความต่อเนื่องถึงปัจจุบันที่กำลังดำเนินอยู่ จึงไม่ใช่ てきた ที่จะให้ความรู้สึกตัดจบ ณ ปัจจุบัน ไม่ได้มองสภาพที่เป็นอยู่ในปัจจบันประกอบ
จากการสังเกตข้อผิดพลาดของตัวเอง ก็ทำให้สรุปคร่าวๆได้ว่า เรามักจะเลือกใช้ アスペクト ของประโยคย่อยตาม テンス ของประโยคใหญ่ หรือบางครั้งก็ใช้โดยที่ไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดเรื่องของเวลาว่าเป็นอดีตหรือปัจจุบันให้ดีเสียก่อน หรือไม่ก็ใช้เพราะความเคยชิน ตามรูปแบบที่เคยเรียนมา ดังนั้นเมื่อทราบข้อพลาดของตัวเองแล้ว ก็จะนำไปปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นต่อไปครับ
ในครั้งหน้าผมจะนำแบบทดสอบเรื่อง アスペクト มาให้ผู้อ่านลองทำกันดูนะครับ ห้ามพลาดนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น